Δίπλα στα πλοία που μας μεταφέρουν στον τόπο των διακοπών μας, σε κάθε σημείο όπου «χτυπάει η καρδιά της πόλης», στους τουριστικούς προορισμούς, στις πόλεις, στα χωριά, σε κάθε μέρος όπου ζούμε ή καταφεύγουμε μακριά από τον εξαντλητικό καύσωνα, εκτυλίσσεται μια άλλη, παράλληλη πραγματικότητα.
Όσο κάνουμε ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις μας, απολαμβάνουμε τη ανάπαυλα των διακοπών μας και συλλέγουμε εμπειρίες και αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν για μια ζωή, πίσω μένουν άνθρωποι που δεν έχουν την επιλογή να αποδράσουν από τη δύσκολη καθημερινότητά τους.
Προτού ετοιμάσεις τη βαλίτσα σου και φύγεις για τις διακοπές σου, σκέψου όλους τους ανθρώπους που αφήνεις πίσω. Αναλογίσου όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το καλοκαίρι.
Είναι οι ηλικιωμένοι μας, είναι οι ασθενείς και εκείνοι που έχουν ανάγκη από ένα σταθερό υποστηρικτικό περιβάλλον και συντροφιά. Είναι οι πάμπολλοι συνάνθρωποί μας χωρίς διέξοδο ή πρόσβαση στην κρατική πρόνοια. Που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή και σε συνθήκες στεγαστικής επισφάλειας. Όλοι εκείνοι που έχουν ανάγκη από αδιάλειπτη φροντίδα, που η απουσία μας προκαλεί πρόσθετη μοναξιά και επιπλέον προβλήματα.
