ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών παραμένει μια από τις πιο διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Εκτιμάται ότι 736 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως- σχεδόν μία στις τρεις δηλαδή – έχουν υποστεί σωματική ή/και σεξουαλική βία από σύντροφο, σεξουαλική βία εκτός συντρόφου ή και τα δύο, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.
Μόνο για το 2021, περίπου 45.000 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Αυτό σημαίνει ότι, κατά μέσο όρο, περισσότερες από πέντε γυναίκες ή κορίτσια σκοτώνονται κάθε ώρα από κάποιον από την ίδια τους την οικογένεια. Ετησίως εκτιμάται ότι 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, είναι ενεργά θύματα εκμετάλλευσης και διακίνησης κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.
Η βία κατά των γυναικών έχει ενταθεί σε διάφορα περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των χώρων εργασίας και του χώρου του διαδικτύου, και έχει επιδεινωθεί από τις μεταπανδημικές επιπτώσεις, τις συγκρούσεις και την κλιματική κρίση.
Η 25η Νοεμβρίου έχει αναδειχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των γυναικών και στο πλαίσιο εορτασμού αυτής της ημέρας, οι Γιατροί του Κόσμου θέλουμε ο κόσμος να μάθει για την ιστορία της Μ, μια ιστορία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την την ισότητα των φύλων και τον αγώνα εξάλειψης της έμφυλης βίας.
“Θα μάθω στη κόρη μου ότι το σώμα της είναι δικό της και δεν ανήκει σε κανέναν”
ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΑΣΜΟΙ
Η Μ. όταν απεβίωσε ο πατέρας της, σε ηλικία 16 ετών, αποφάσισε συνοδευόμενη από την μητέρα της να εγκαταλείψει το Καμερούν καθώς ο θείος της ήθελε να την παντρέψει χωρίς την θέλησή της. Οι δυο τους αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν για πολλές μέρες ενώ κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους κινδύνευσαν αρκετές φορές έως ότου προσεγγίσουν τον στόχο τους, να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή.
Οι συνθήκες του ταξιδιού τους ήταν αντίξοες και πολλοί ήταν εκείνοι που ζητούσαν στη Μ. σεξουαλικές πράξεις με αντάλλαγμα βοήθεια και καθοδήγηση στο δύσκολο ταξίδι της. Η Μ. απειλήθηκε πολλάκις για την ζωή της και βιάστηκε επανειλημμένα. Από τις αλλεπάλληλες σεξουαλικές κακοποιήσεις η Μ. βρέθηκε έγκυος χωρίς να το γνωρίζει. Το ταξίδι ωστόσο της ελπίδας και της επιβίωσης δεν σταματά εδώ…
Η Μ. και η μητέρα της κατάφεραν τελικά να φτάσουν στην Τουρκία από όπου διακινήθηκαν με βάρκα στην Ελλάδα. Η βάρκα τους όμως ανατράπηκε με αποτέλεσμα η μητέρα της Μ. να πνιγεί, αφήνοντάς την μόνη και ανήλικη, σε έναν καινούργιο άγνωστο κόσμο. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να καταλάβει ότι είναι έγκυος ενώ όταν το συνειδητοποίησε δεν μπορούσε να κάνει καμία κίνηση για να διακόψει την κύησή της. Έτσι, πήρε την απόφαση ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προσφέρει στο παιδί της τη ζωή που εκείνη δεν έζησε και τα κατάφερε.
Με ένα παιδί στην αγκαλιά πλέον, ούσα και η ίδια παιδί ακόμα, ο ρόλος της στη ζωή άλλαξε. Από μικρή κοπέλα υπό την προστασία της μητέρας, βρέθηκε η ίδια ανήλικη μητέρα, υπεύθυνη για την προστασία της κόρης που περίμενε.
ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ, ΑΝΗΛΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ
Τις πρώτες ημέρες της ενηλικίωσης της, η Μ. παραπέμφθηκε στο Ανοικτό Κέντρο Διαμονής Ευάλωτων Γυναικών των Γιατρών του Κόσμου, όπου διαμένει μέχρι και σήμερα. Με την υποστήριξη του προσωπικού της δομής έχει καταφέρει να επιλύσει τα ιατρικά ζητήματα που αντιμετώπιζε, αρκετά από αυτά αποτέλεσμα της έμφυλης βίας που είχε υποστεί, έχοντας στενή παρακολούθηση από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της Πολυκλινικής των ΓτΚ. Η κόρης της είναι εγγεγραμμένη σε παιδικό σταθμό κάτι που προσφέρει στην ίδια αρκετό χρόνο να επενδύσει στον εαυτό της και να ανακαλύψει νέες ευκαιρίες για το μέλλον της. Πλέον η Μ. εργάζεται νόμιμα σε τοπική επιχείρηση, παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών, είναι πλέον μια ανεξάρτητη, δυνατή μόνη μητέρα και φιλοδοξεί να κάνει το επόμενο βήμα μπροστά, κρατώντας όλες τις άσχημες εμπειρίες στο παρελθόν.
“Επιτέλους νιώθω ασφαλής και πως η ζωή μου έχει πάρει μια κανονική τροπή. Ξυπνάω το πρωί μαγειρεύω στην κόρη μου, την πηγαίνω στο σχολείο και εγώ πάω στη δουλειά… Μπορώ επιτέλους να ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι να μείνω για πάντα στην Ελλάδα, να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί μου και να της διδάξω μεγαλώνοντας ότι το σώμα της της ανήκει”.
Η Μ. έκανε ένα βήμα μπροστά – «Α Step Forward» βάζοντας νέους στόχους και μπορεί πλέον να νιώθει ασφαλής, ζώντας ελεύθερη και ορίζοντας η ίδια τη ζωή της όπως εκείνη επιθυμεί.
Καθημερινά, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών παραμένει σε μεγάλο βαθμό αδήλωτη λόγω της ατιμωρησίας, της σιωπής, του στίγματος και της ντροπής που την περιβάλλουν. Εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο στην επίτευξη της ισότητας, της ανάπτυξης, της ειρήνης καθώς και στην εκπλήρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών.
Πηγή: http://www.un.org/