Ο ειδικευόμενος ιατρός γενικής χειρουργικής Δημήτριος Γιαννακίδης, που τους τελευταίους μήνες εντάχθηκε στην ομάδα των Γιατρών του Κόσμου προσφέροντας στήριξη και ιατρικές υπηρεσίες σε κάθε άνθρωπο που χρειάστηκε βοήθεια και απευθύνθηκε στα Πολυϊατρεία μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μοιράζεται την εμπειρία του ως εθελοντής και κρίκος πια της ανθρώπινης αλυσίδας αλληλεγγύης των ΓτΚ, που του διδάσκει καθημερινά ότι όταν προσφέρεις και αφοσιώνεσαι στον αγώνα για μια κοινωνία που θα σέβεται και θα προστατεύει όλα τα μέλη της, τελικά ωφελούμενος είσαι κι εσύ ο ίδιος.
Τι είναι άραγε ο εθελοντισμός για την κάθε μία και τον κάθε έναν από εμάς; Μια σπατάλη χρόνου; Μια προσπάθεια να δείξουμε ένα καλό πρόσωπο στην κοινωνία; Ή μήπως κάτι ανώτερο; Μια ηθική ανταμοιβή ή ίσως ένα μεγάλο «δώρο» που μπορείς να προσφέρεις, όχι μόνο στους άλλους, αλλά τελικά και στον ίδιο σου τον εαυτό;
Ιούλιος του 2023 κι εγώ δειλά-δειλά ξεκινούσα την εθελοντική μου δράση στους Γιατρούς του Κόσμου, αρχικά στο Ανοιχτό Πολυϊατρείο στην Αθήνα και στη συνέχεια και στο Κοινωνικό Πολυϊατρείο στη Θεσσαλονίκη. Πολλές σκέψεις διαπέρασαν το μυαλό μου και αρχικά φόβος για το άγνωστο. Ωστόσο, η ανάγκη μου να προσφέρω νίκησε τους αρχικούς φόβους και ενδοιασμούς μου, ενώ μετέπειτα και το αίσθημα της ηθικής ικανοποίησης από την προσφορά μού έδινε και μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίζω.
Απρίλιος του 2024. Πέρασαν σχεδόν 8 ολόκληροι μήνες γεμάτοι δύσκολες ιστορίες, πόνο, κλάμα, χαμόγελα αισιοδοξίας και χαράς, μα πάντα μια ατέλειωτη ανάγκη για βοήθεια και αλληλεγγύη. Άνθρωποι μικροί και μεγάλοι, ηλικιωμένοι, παιδιά χωρίς τους γονείς τους, γονείς με μόνη χαρά τα άρρωστα παιδιά τους, άνθρωποι που δεν τους χαρίστηκε τίποτα και δεν έχουν ούτε τα αυτονόητα. Αυτονόητα όπως ένα ζεστό πιάτο φαγητό, μια στέγη, ένα μπάνιο να πλυθούν και λίγα πράγματα για να ζήσουν – αυτονόητα για τους περισσότερους από εμάς. Κάθε ημέρα που περνάει, ένας αγώνας επιβίωσης, ένας Γολγοθάς να ανέβουν.
Άνθρωποι άστεγοι, φτωχοί, μετανάστες και Έλληνες, όλες και όλοι στο ίδιο καράβι με άγνωστο προορισμό σε μια τρικυμιώδη θάλασσα. Κάθε μία και κάθε ένας έχουν μια ιστορία να σου διηγηθούν, οι περισσότεροι με το χαμόγελο και την ελπίδα, περιμένουν και ελπίζουν για μια βοήθεια. Πολλές φορές κρέμονται από τα χείλη σου, σε ευχαριστούν τόσο έντονα και ειλικρινά. Τότε νιώθεις άνθρωπος.
Κάποιες και κάποιοι ασθενείς με περιμένουν έξω από το ιατρείο, καρτερικά και χωρίς να διαμαρτυρηθούν αν αργήσω, οι περισσότεροι ευγενικοί και συγκρατημένοι. Ξέρουν ότι είσαι εκεί γι’ αυτούς χωρίς αντάλλαγμα. Μια σανίδα σωτηρίας προς ένα αβέβαιο και άγνωστο μέλλον.
Κι όμως «κέρδισα» και εγώ, ένα αίσθημα σκοπού, υπερηφάνειας και ταυτότητας, την ανάγκη του «ανήκειν» σε μια ομάδα προσφοράς και αλληλεγγύης με κοινό σκοπό και όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Μια κοινωνία που θα σέβεται και θα προστατεύει όλα τα μέλη της. Προσπαθώ με τις ιατρικές μου γνώσεις, με τις γνωριμίες μου και κάθε ανθρώπινο μέσο να βοηθήσω, να νιώσω άνθρωπος και να προσφέρω.
Οι Γιατροί του Κόσμου καθημερινά δίνουν έναν τεράστιο αγώνα, υλικό και ψυχικό, χωρίς εφεδρείες. Αγώνα στα Πολυιατρεία τους που τρέχουν με τις δωρεές του κόσμου, προσφέροντας θεραπείες στον δρόμο (κυριολεκτικά), σε δομές αστέγων και αδύναμων, αλλά και στο εξωτερικό σε εμπόλεμες ζώνες με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής. Άνθρωποι προς ανθρώπους.
Οι Γιατροί του Κόσμοι βρίσκονται σε ανάγκη. Χρειάζονται Καρδιολόγους, Οφθαλμίατρους, Ψυχίατρους (Θεσσαλονίκη) και γενικά ενεργούς Ειδικούς Ιατρούς όλων των ειδικοτήτων.
Γίνε μέρος αυτής της ανθρώπινης αλυσίδας αλληλεγγύης και νιώσε ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Δημήτριος Γιαννακίδης, MD, MSc, MSc, PhD(c)
Υποψήφιος Διδάκτορας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ειδικευόμενος Ιατρός Γενικής Χειρουργικής
Μέλος ΔΣ & Συντονιστής Επικοινωνίας & Εξωστρέφειας Συλλόγου Νέων Ιατρών